Większość chorób zaczyna się od powtarzających się miejscowych zaburzeń naczyniowych i metabolicznych, spowodowanych mocnym i powtarzającym się podrażnieniem wrażliwych na stres receptorów wewnątrzkomórkowych. Zaistnieniu tego procesu sprzyjają czynniki stresowe: napięcie emocjonalne - ma największy wpływ na nasze ciało, upał, zimno, wahania ciśnienia atmosferycznego, wahania pola geomagnetycznego, urazy, bakterie, zmęczenie. Długotrwały skurcz mięśni powoduje brak dopływu krwi tętniczej (niedokrwienie) do odcinków tkanek. Rozwijająca się przy tym kwasica (zakwaszenie) w tkankach i akumulacja produktów wymiany międzykomórkowej doprowadza do podrażnienia receptorów bólowych, tworząc zespół bólowy. Najdłuższym odcinkiem układu krwionośnego człowieka jest obwodowy układ krwionośny. Są to wszystkie podskórne naczynia włosowate na powierzchni całego ciała. Krew ma trzy podstawowe funkcje: dotlenia, odżywia i odprowadza zanieczyszczenia. Zastoje krwi w obwodowym układzie krwionośnym powodują niedotlenienie tkanek, które prowadzą do powstawania obrzęków śródmiąższowych, co jest z kolei przyczyną mięśniowo-powięziowego zespołu bólowego. Ponadto, gromadzące się w tkankach substancje biologicznie czynne, w szczególności kininy, znacznie nasilają zespół bólowy. Gromadząc się w ciągu długiego okresu czasu, substancje biologicznie czynne mogą powodować proces zapalny w różnych obszarach tkanki szkieletowej. Tkanki z zaburzeniami krążenia same z siebie stają się źródłami cytokin. Zastoinowa niewydolność tkanek miękkich jest typowym objawem większości chorób układu mięśniowo-szkieletowego, związanych z zaburzeniami krążenia krwi i limfy, które powodują zmiany dystroficzne w kręgosłupie, a także w stawach kończyn górnych i dolnych. Odpowiednio dobrane oklepywanie (mocne, umiarkowane lub delikatne) w połączeniu z użyciem próżni, powodują rozbicie grubych, gęstych konglomeratów struktur tkankowych z jednoczesnym rozerwaniem ich więzadeł makro i mikro molekularnych, które następuje w wyniku miejscowych mikro wybuchów metabolicznych - natychmiastowego uwolnienia ogromnej liczby mediatorów i hormonów (histaminy, serotoniny, prostaglandyn, bradykininy, kinin i innych), syntezy tlenku azotu. W wyniku tego dochodzi do uruchomienia fagocytozy. Wzajemne oddziaływanie komórek nacieków zapalnych (makrofag - limfocyt) uruchamia system odpornościowy, chroniący organizm. Dochodzi do uregulowania zaburzonego krążenia limfy, aktywizacji tkankowych elementów komórkowych – fibroblastów i makrofagów - głównych uczestników reakcji regeneracyjno-naprawczej w uszkodzonym obszarze. Autorem metodyki masażu uderzeniowo-dynamicznego jest Gieorgij Nikołajewicz Maksimow.

 

 

Masaż uderzeniowo-dynamiczny rozpoczyna się od zdiagnozowania schorzeń poprzez lekkie głaskanie, poklepywanie powierzchni skóry pacjenta i głęboki ucisk rękami - w ten sposób ustala się obecność i lokalizację obszarów bólowych i zrostów. Następnie w wybranych obszarach przeprowadza się masaż, a także przy użyciu miękkich gumowych i szklanych baniek aż do momentu pojawienia się w obszarze oddziaływania zaczerwienień i krwiaków: siłę masażu i częstotliwość uderzeń reguluje się w zależności od progu bólowego konkretnego pacjenta.

 

 

Regenerację organu z zaburzeniami czynnościowymi ocenia się na podstawie zaniku zaczerwienień i krwiaków w procesie dalszego oddziaływania. Zazwyczaj znaczna poprawa zdrowia następuje po 2 cyklach terapii (Terapia uderzeniowo-dynamiczna), które składają się z 8-10 zabiegów przeprowadzonych w krótkim czasie z przerwą 5-7 tygodni między cyklami.